Ale jak to..

Chyba się gubię w cieniu mych możliwości.

Co mam tu dzisiaj, oprócz gniewu i złości?

Za bardzo chcę, a zbyt mało działam,

Od zbyt wielu osób powinnam trzymać się z dala.

Nie kończę co zacznę, a co pominę zapomnę,

Tak często nie wiem w którą powinnam iść stronę.

Nie mam pojęcia co mówię i piszę,

Nie wiem zupełnie jaki sens ma moje życie.

Zatoką i przystanią są chmury na niebie,

Tak często spotykasz ludzi w potrzebie,

Chcesz wyciągnąć dłoń i stajesz na głowie,

A on Ci potem nawet "dziękuję" nie odpowie.

Za mało mamy czasu na zbyt wiele obowiązków,

Zbyt często po prostu trzeba zacząć od początku.

A w tyle cała ziemia, marzenia w dal odchodzą,

A ty gnasz do przodu, w końcu pytasz "po co?"

Huragan rozwiewa twoje myśli i nie wiesz już sam,

W którą stronę to tornado porywa twój świat.

Z każdym dniem zapadasz w co raz głębszy sen

I gubisz się w tym, czego nie wiesz, a co wiesz.

Nie ma dróg bez powrotu, tylko drogi trudne,

A ważne jest to, by decyzje podjąć słuszne.

I co z tego, że pozbędziesz się uczuć,

W ten sposób nie wyzbędziesz się wszystkich trudów.

Co z tego, że zamienisz serce w twardy głaz

I nie dasz już nikomu kilku szans.

Co jeśli tylko zniechęcisz do siebie ludzi,

A Twoje szczęście nigdy już nie wróci?

Co jeśli nikt nie będzie Cię krzywdził,

Skoro i tak zostaną blizny?